Σε κάθε οικία μπορεί να υπάρχουν δύο και τρία τσαρδιά. Άλλο οδηγεί στο σπίτι και άλλο στο «κιόσκι», αρχιτεκτονικό στοιχείο του πύργου, που αντικαθιστά το χειμώνα το «τσαρδί».
Το δάπεδο των «τσαρδιών» είναι στρωμένο με ένα ειδικό μίγμα της εποχής εκείνης την «αστρακιά».
Οι πρόβολοι και τα τοξύλια τα οποία στηρίζουν την προεξοχή του εξώστη, κατασκευάζονται από Θυμιανούσικη πέτρα και φροντίζονται ιδιαίτερα, επειδή έχουν όψη και προς το δρόμο. Σε πολλούς προβόλους παρατηρούμε γλυπτά, ενώ τα τοξύλια είναι κατασκευασμένα από δίχρωμη πέτρα. Περιμετρικά το τσαρδί διαθέτει λαξευτές πεζούλες από πέτρα, σε διάφορα σχήματα, ενώ στις γωνίες του τοποθετούνται μικρά αγαλματίδια. Το ίδιο και τα στηθαία, μέσα και έξω.
Το στήριγμα του «τσαρδιού» γίνεται πάνω σε θόλο. Σε τοξοειδή διάταξη οι πέτρες πελεκημένες ανάλογα κατά τα τόξα, δημιουργούν την καμάρα. Αφού σχηματιστεί ο θόλος τον παραγεμίζουν με υλικά ανακατεμένα με ασβέστη ή και «αστρακιά». Αυτό το δέσιμο όλων μαζί των υλικών παρουσιάζει τέτοια καταπληκτική ισχύ, ώστε άντεξε σε σεισμούς και διασώθηκε μέχρι σήμερα.
Τα μεταγενέστερα χρόνια τα κάγκελα στα «τσαρδάκια» είναι είτε λίθινα γλυπτά, είτε σιδερένια εξαιρετικής τέχνης και χυτά τα περισσότερα.