Πρώτα πρώτα οτιδήποτε επρόκειτο να αποσταχθεί (π.χ. άνθη πορτοκαλιάς μαζί με τον καρπό που μόλις σχηματίστηκε) τοποθετούνταν σε ένα χάλκινο καζάνι. Πρόσθεταν νερό με τα άνθη πορτοκαλιάς σε αναλογία 6 προς 3. Ο χάλκινος αποστακτήρας (καπάκι ή ρεμπίκος) τοποθετείται επάνω στο καζάνι. Όλο το σύνολο κλείνεται από ένα μείγμα πηλού και στάχτης κάρβουνου. Ανάβουν μια πολύ δυνατή φωτιά με ξύλα και όταν ο αποστακτήρας είναι πάρα πολύ ζεστός και δεν μπορούν να τον αγγίζουν, σβήνουν τη φωτιά. Ο ατμός περνά από τον αποστακτήρα στον χάλκινο καλόγερο με το γράμμα Ε. Αυτός βρίσκεται σε ένα φρεάτιο από τούβλα (ταγάρι), γεμάτο με κρύο νερό, πέντε πόντους κάτω από το καπάκι. Όλοι οι σωλήνες είναι χάλκινοι. Κάτω από τον ένα σωλήνα που βρίσκεται στη βάση του μηχανισμού του αποστακτήρα (λουλάς) υπάρχει ένα δοχείο από κασσίτερο στο οποίο είναι στερεωμένο το λαδικό. Το ζεστό νερό από τον καλόγερο διοχετεύεται στο σημείο Μ από το επάνω άκρο του φρεατίου και μεταγγίζεται από ένα άλλο ντεπόζιτο. Το λαδικό ή χωνί είναι ξεχωριστό από την υπόλοιπη συσκευή. Το εξωτερικό στόμιο είναι μεγαλύτερο από το εσωτερικό και είναι στερεωμένο στο καπάκι του δοχείου (συνήθως ενός ντενεκέ). Τέτοια συσκευή αποστακτήρα υπάρχει στο Αργέντικο και είναι ο χαρακτηριστικός τύπος που χρησιμοποιείται.