ΠΟΤΑΜΙΑ
Ο Κάμπος μπορούμε να πούμε ότι ορίζεται σε σχέση με την πόλη από τον χείμαρρο Παρθένη, ο οποίος πηγάζει από τους ορεινούς όγκους της κεντρικής Χίου ανάμεσα στην Νέα Μονή και στο χωριό Δαφνώνα και εμπλουτίζεται από τα νερά του Κορακάρη και από την ένωση τριών μικρότερων ρεμάτων κοντά στην θέση της Κόρης το Γεφύρι.
Τον Κάμπο όμως διατρέχει ο χείμαρρος Κοκαλάς, ο οποίος σχηματίζεται από τους παραποτάμους που πηγάζουν από τα όρη που περιβάλλουν τα Καμπόχωρα, Καββάδα, Καρά-Μουσά, Χασούμ Βέη).
Στον άνω ρου του ονομάζεται από τους χωρικούς ποταμός της Καρδαμάδας, ενώ στην συνέχεια Κοκκαλάς. Η διαδρομή του συναντά μερικά από τα σημαντικότερα περιβόλια και επαύλεις, κάποιες από τις οποίες είναι κτισμένες στις όχθες του ποταμού, όπως άλλες είναι παραταγμένες εκατέρωθεν των οδών.
Στις εκβολές ιδιαίτερα του Κοκαλά τα φερτά υλικά σχημάτισαν με την πάροδο του χρόνου την περιοχή της Λευκωνιάς και το αλίπεδο του Κονταριού. Ο Κοκκαλάς ιδιαίτερα τέμνει τους δρόμους του Κάμπου σε σημεία που ακόμα και σήμερα είναι ορατά. Προεπαναστατικά σε ένα από αυτά τα σημεία, δίπλα στο κτήμα Κουκουναριές βρίσκονταν το κέντρο «Καζινάκι», το μόνο γνωστό σημείο συνάντησης των Καμπούσων εκείνη την εποχή.
Στον δρόμο από το Βασιλειώνικο προς την Χίο συναντάμε το γεφύρι του Καρά-Μουσά πριν το εργοστάσιο των Χυμών, ενώ ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού το σημαντικότερο γεφύρι είναι αυτό της «Μαξιμίνας» στην οδό Χίου Καλλιμασιάς ενώ το τελευταίο γεφύρι πριν τις εκβολές του Κοκκαλά φαίνεται ότι ήταν της Παναγιάς της Συριώτισας, Σεριώτισας ή Σωριώτισας κατά το παρελθόν.
Σχεδόν κάθε δρόμος που φεύγει από την πόλη προς τα νοτιότερα χωριά -αλλά και μικρότεροι δρόμοι – χρειάζονταν κανονικά ή αυτοσχέδια γεφύρια για να συνεχίσουν την πορεία τους πάνω από τα ρέματα ή τους χειμάρρους που διέτρεχαν τον Κάμπο.
Ορισμένα, όπως του Γρου ή του Αγίου Πολύκαρπου στα δυτικά με δυσκολία διακρίνονται σήμερα με την οικοδόμηση και τις σύγχρονες διευθετήσεις των δρόμων.
